سلام بهزاد ... هميشه همينجوره .. يعني وقتي يه چيزي تموم ميشه قدرش رو ميدونيم .. در مورد سالهاي مدرسه هم همينطوره .. سالهاي اول آدم خيلي متوجه نميشه ولي سالهاي آخر مخصوصا اگه نزديك به خدمت سربازي رفتن باشه .. قدر مدرسه و حال و هواش رو ميدونيم ... تازه هنوز جاي افسوس خوردنهاش مونده .. هرچند تو كه فقط دلت براي آتيش سوزوندنات تنگ ميشه ... خب اينم يه مدل خاطرس ... ولي خيلي لذت بخشه ... ما هم دوران دبيرستان خيلي آتيش مي سوزونديم ...